در آسمان ابری ست که چون نظاره اش می کنم یاد خاطره ای در ذهنم همچون تند بادی به این سو و آن سو می دود .
هر وقت صحبت از کودکی می شود همه ذهن ها به سوی شادی و بازی و ... هدایت می شوند .
به یاد من نیز هست اما ، نمی دانم چرا با آنکه سختی را ، در زندگی آنچنان احساس نکردم ولی ، همیشه با خود
فکر می کنم که دوران کودکی را که پشت سر گذاشتم به دوران جوانی پا نهادم و در این میان چیزی به نام نوجوانی را
گم کرده بودم و در دوران جوانی که همکنون در انتهای راه آن بسر می برم .
دوران سختی است برایم که هم جوان باشم و هم خواسته های نوجوانی را در خود گم کنم که هر چند ابراز آن شاید
باعث راحتی و آزادی خیال من گردد ولی باعث آزار اطرافیان خواهد بود ، با این تجربه به این نتیجه رسیدم که نوجوانی
دوران بسیار مهم و سرنوشت ساز در زندگی هر انسانی است ، چون در کودکی وقتی شخصیت انسان شروع به
شکل گیری می کند ، در نوجوانی است که وسعت پیدا می کند و می توان آن شخصیت را به سوی اهداف خود سوق داد
و پرورد .
مشکل اکثر جوانان و نوجوانان ما پرورش نیافتن درست یکی از این دوره های مهم زندگی است که باید در تربیت فرزند
به آن اهمیت فراوان داد .
خدایا تو خود می دانی که ندانسته و نخواسته به این وادی در افتادیم تو خود از سر لطف و کرمت یاریمان بنما ، ای یاری رساننده بی یاوران .
باتو
