لحظه لحظه فرو رفتن خود در منجلاب بی ایمانی را احساس می کنم
هر گناهی که مرتکب می شوم خود را بی تعادل تر در فضا همچون ذرات معلق در هوای دود آلود می بینم
زمانی بود که با انجام یک خوبی به اوج رستگاری می رسیدم ، ولی اکنون هزاران کار نیک ، دیگر مرا به
اندازه یک گام جلوتر پیش نمی راند
چه باید کرد نمی دانم
بسان کسی مغمون که در مرداب افتادست ، که هرچه دست و پا می زند به مرگ خویش نزدیک تر
می شود ، می مانم
گناهم چه بسیار است خدایا ... بفریادم برس........
